donderdag 26 februari 2015

Het verraad van Syriza


Kort na de overtuigende verkiezingsoverwinning afgelopen januari van Syriza in Griekenland, leek deze nieuwe politieke partij voor sommigen daadwerkelijk de mogelijkheid te representeren om een sociale revolutie via de stembus door te voeren. Deze mensen waren ervan overtuigd dat Syriza het kapitalisme op democratische wijze van binnenuit zou kunnen socialiseren door hervormingen door te voeren.

Echter na enkele weken van onderhandelingen heeft Syriza het vertrouwen van haar achterban al verraden. Yanis Varoufakis heeft al zijn mooie verkiezingsbeloften alweer opzij gezet en hamert nu op een continuatie van de bezuinigingspolitiek, de voortzetting van de relatie van Griekenland met de Europese Unie en zet de onderhandelingen met haar schuldeisers vrolijk voort. De volledige capitulatie van Syriza ten opzichte van de Troika afgelopen week, herinnert ons er eens te meer aan dat dit soort reformistische thesen niets meer dan misleidende illusies zijn. Het kapitalisme kan niet van binnenuit hervormd worden.

Het is onmogelijk om via de politieke kanalen van de bourgeoisie aan de macht te komen, om vervolgens binnen deze bourgeois dictatuur een einde aan de bezuinigingen te maken. Syriza heeft geen enkele macht buiten de constitutionele rechtsgeldigheid van de bourgeoisie. Nu de Troika de duimschroeven verder aandraait kan Syriza dan ook niets anders meer doen dan het pad inslaan dat door haar voorganger PASOK al gebaand was. De onwil om definitief te breken met het reformisme van de bourgeois ideologie zorgt ervoor dat Syriza geenszins in staat is om het kapitalisme serieus uit te dagen.

Ondanks het verraad genieten reformistische politieke partijen zoals Syriza nog steeds veel steun onder grote segmenten van de linkse beweging. Het kosmopolitisch dogma dat het socialisme in één land verwerpt, biedt immers geen andere mogelijkheid dan reformisme: een revolutionaire breuk van Griekenland met het EU imperialisme zal immers onvermijdelijk leiden tot "het socialisme in één land". Het enige wat de kosmopolieten dan ook te bieden hebben is het reformistische pad bewandelen, in de ijdele hoop dat er in de toekomst wereldwijd wellicht vergelijkbare kleine stappen richting het socialisme genomen zullen worden in andere landen, die ooit op wonderbaarlijke wijze in een wereldwijde opstand zullen uitmonden. Het mag duidelijk zijn dat dit soort irrationele kosmopolitische dogma's het Griekse volk niet uit de crisis gaan helpen. Het Griekse volk is dan ook gebaat bij een revolutionair nationalisme, dat als enige in staat is om hen uit de ijzeren greep van het EU imperialisme te bevrijden.
 
Syriza is nu de uitvoerende macht van het beleid dat door de Troika aan het Griekse volk wordt opgelegd en vervult dan ook een contra-revolutionaire rol. Het lijkt er sterk op dat de reformistische ideologen achter de linkse façade toch vooral een neoliberaal beleid nastreven. Echter niet alles is verloren. De verkiezingsoverwinning van Syriza laat zien dat antikapitalistische thematiek een ongekend breed draagvlak onder het Griekse volk heeft. Hopelijk leidt de volledige capitulatie van Syriza aan de Troika dan ook tot een hernieuwd besef onder de werkende massa's dat een daadwerkelijke revolutionaire omwenteling onmogelijk via democratische hervormingen binnen een bourgeois dictatuur tot stand kan komen. Het kapitalisme kan niet van binnen uit hervormd worden, enkel de algehele vernietiging van het kapitalistisch systeem kan de revolutie brengen.




dinsdag 24 februari 2015

8 maart Frankfurt: Let's take over the Party!

Op 18 maart 2015 zal de Europese Centrale Bank (ECB) haar nieuwe hoofdkwartier openen in het financiële centrum van Europa: Frankfurt am Main.

Meer dan 1,3 miljard euro werd uitgegeven aan deze nieuwe 185m hoge wolkenkrabber voorzien van een hek en slotgracht. Dit intimiderende symbool van macht benadrukt de afstand tussen de politieke en economische elites en het volk. Dit gebouw zal op woensdag 18 maart officieel geopend worden, waarbij verschillende EU-leiders en Europese oligarchen aanwezig zullen zijn.

Er valt niets te vieren in deze crisistijd van bezuinigingen en grote armoede! Daarom zijn duizenden kwade en vastberaden activisten vanuit heel Europa vastbesloten om de wegen rond de ECB te blokkeren, dit in de vorm van de steeds terugkerende Blockupy acties, en een eind te maken aan deze viering van macht en kapitaal en van Frankfurt een bolwerk te maken van antikapitalistisch verzet*.

Het Anti-Kapitalistisch Netwerk (ACN) roept iedereen op om zich aan te sluiten bij deze manifestatie en een vuist te maken tegen de kapitalistische elites!


Weg met de ECB!

Weg met de Europese Unie!

Weg met de Trioka!



___
* Tevens moet er benadrukt worden, dat er deze dag niet alleen tegen het financierskapitaal van de ECB en concerns in het bijzonder opgetreden moet worden, maar dat ook het industriekapitaal in ons vizier moet blijven, het kapitalisme in al zijn algemeenheid dus!




Meer informatie vind u hier.

maandag 9 februari 2015

Stakingen en Protest in Opper-Silezië - Zabrze (Polen)

Afgelopen januari was Polen het toneel van protesten door mijnwerkers tegen de regering van Ewa Kopacz en hun besluit om vier kolenmijnen te sluiten. In veel steden in Opper-Silezië (Oberschlesien) werden spontane demonstraties, marsen en pickets gehouden. Veel mensen - nationalisten, voetbalfans en lokale inwoners - betuigden solidariteit en sloten zich bij de demonstranten aan.

De grootste demonstratie vond plaats in Bytom op 14 januari, waar tienduizend mensen de straat op gingen. Een andere belangrijke demonstratie vond plaats in Zabrze, waar ongeveer twee- tot drieduizend demonstranten protesteerden. In de media werd veel ophef gemaakt door het beeld van een slagveld te schetsen. In realiteit verliep de mars die van het Górnik Zabrze stadion richting het 'Huis van Muziek en Dans' bewoog vreedzaam. Bij het 'Huis van Muziek en Dans' werd een ceremonie gehouden waar de Poolse President Komorowski aanwezig was. Schijnbaar wilde hij zijn potentiele stemmers niet ontmoeten. Terwijl in Katowice de vakbonden een overeenkomst met de regering tekende, begon de politie de demonstranten uit het 'Huis van Muziek en Dans' te verdrijven. De politie probeerde de demonstratie, waarin vrouwen en kinderen aanwezig waren, te breken en te pacificeren. Voetbalfans, nationalisten en andere demonstranten verzette zich tegen deze politie agressie.

De protesten hebben in geringe mate succes gehad. Er werd een overeenkomst gesloten met de vakbonden, die garandeerde massale ontslagen te voorkomen. Het probleem is echter niet de onrendabele mijnen in Polen of teveel arbeidskrachten, maar het systeem dat eerst de scheepsbouw de nek omdraaide en nu hetzelfde met de Kolenmijnen probeert te doen. Zolang het systeem niet veranderd, gaat er niets positiefs binnen de mijnindustrie gebeuren. De vakbonden bijten echter niet de hand die hen voed, er zullen geen grote protesten of verzet tegen de regering zijn. De massastaking in de geest van Georges Sorel blijft helaas uit. Ondanks dat Polen de tradities heeft die hen volgens de grote theoreticus van het revolutionaire syndicalisme vatbaar maakt voor radicale protesten en stakingen, is Polen tot op heden verdoemd tot internet revoluties en kleine protesten. 

Met dank aan de Autonome Nationalisten Opper-Silezië  


zaterdag 7 februari 2015

ACN/AKN: 'War on Terror' á la Daimler

Gootkapitaal zuivert de bedrijven van 'radicale elementen'


De aanslagen in Parijs hebben de, destijds door Bush uitgeroepen: 'War on Terror' weer tot het allesbeheersende thema doen worden: Niet alleen de staat en haar veiligheidsapparaat trekken thans alle registers om onder de slagzin "strijd tegen de terreur" elke uiting van fundamentele oppositie tegen het systeem in de kiem te smoren, ook de kapitalisten maken nu gebruik van de gelegenheid om de bedrijven te zuiveren van 'radicalen' en 'extremisten'.

Een goed voorbeeld hiervan is het autoconcern Daimler, dat recentelijk een convenant met Gesamtbetriebsrat en IG Metall sloot met als uitdrukkelijk doel de "bestrijding van de terreur". Dit convenant (overeenkomst) heeft concreet betrekking op de wijze waarop en in welke omvang de Daimler-kapitalisten de gegevens van de bij de Daimler-vestigingen werkzame arbeiders verifiëren met de zogeheten "terreurlijsten", samengesteld door de Verenigde Staten en de EU. Zoals in de krant de Spiegel (#2/2015) werd meegedeeld, worden alle 280.000 bij Daimler werkzame arbeiders voortaan elke drie maanden onder de loep genomen en hun naam, adres en geboortedatum vergeleken met de gegevens van de door de EU dan wel de Verenigde Staten samengestelde lijsten van personen veroordeeld wegens resp. verdenking van 'terrorisme' cq. 'terroristische sympathieën'. Hetzelfde geldt tevens voor personen, die op een baan bij Daimler solliciteren. In het geval dat een bij Daimler werkzame arbeider voorkomt op één van de 'terreurlijsten', dan dient de betrokkene "per direct te worden ontslagen" en worden alle loonbetalingen stopgezet (inclusief achterstallig loon!). Tot zover dus het convenant.

Interessant detail: Het hogere kader heeft geen last van het gespioneer van de Daimler-directie: voor hen wordt uitdrukkelijk een uitzondering gemaakt. Kennelijk staat deze categorie, in tegenstelling tot het overige Daimler- personeel, niet onder algehele verdenking.

En wat zegt de Gesamtbetriebsrat (ondernemingsraad)? Met het bespioneringsprogramma heeft de voorzitter van de Gesamtbetriebsrat Jörg Spies naar eigen zeggen "geen enkel probleem". Een en ander zou ook ‘in het belang van de werknemers zijn’, aldus Gesamtbetriebsratvorsitzender Spies. (Zo kennen we ze weer, onze ja-knikkers!)

Overigens is ook bij Ford een dergelijke overeenkomst van kracht, zoals een perswoordvoerder van het concern tegenover het blad ‘Automobilwoche’ vorige week nog bevestigde. Hier worden de arbeiders één keer per paar op 'terrorisme' gescreend. (Bronnen: Der Spiegel 2/2015, Frankfurter Rundschau 20 jan. jl.)



Aanvullingen:


"Fuck Charlie Hebdo": Ontslag dreigt voor OR-lid

Tegen een lid van de Ondernemingsraad (Betriebsrat) in de Daimler fabriek in Bastatt (Baden-Würhemberg) is een procedure gestart om hem van zijn functie te ontheffen. De reden; zijn uitlatingen inzake de aanslagen in Parijs. In eendrachtige samenwerking zijn Daimler-directie, OR en vakbondsleiding (IG Metall) een procedure begonnen teneinde het betreffende OR-lid van zijn functie te ontheffen. Betrokken persoon zou op zijn eigen Facebook-pagina hebben verklaard: "Ieder mens moet voor zijn daden rekenschap afleggen! De een eerder, de ander later… Fuck Charlie Hebdo!"

(Bron: Frankfurter Rundschau 24 jan. jl.)

De zuivering van de bedrijven van strijdbare collega’s is duidelijk in volle gang! De kapitalisten kunnen hierbij, zoals altijd, ten volle rekenen op de daadwerkelijke steun van de reactionaire vakbondsbureaucratie.


Bremen: Ontslagen in de haven

Losarbeiders, die per dag worden ingehuurd door de Gesamthafenbetriebsverein (GHBV) in Bremen, dienen sinds kort een Führungszeugnis (VOG: Verklaring omtrent gedrag) te kunnen overleggen. Degene die een vermelding in zijn Führungszeugnis heeft (van de kant van politie en/of justitie), krijgt géén werk meer. Dit geldt ook voor collega’s, die al langer dan tien jaar werkzaam zijn voor de 'Personaldienstleister für Hafen & Logistik'. Tot nu toe hebben al meer dan honderd collega’s op deze manier hun baan verloren. Alle collega’s worden opgeroepen om te weigeren hun Führungszeugnis te overleggen en zich daarbij te beroepen op een vonnis van het Bundesarbeitsgericht dd. 13 november 2012.

Onder AZ: 6 AZR 339/11 is daar vastgesteld, dat de ondernemer "geen legitiem belang" heeft bij het algemeen opvragen van informatie m.b.t. afgeronde strafzaken van werknemers, die niet direct betrekking hebben op hun functie.

Ook de havenbaronnen willen niet achterblijven als het gaat om de grote schoonmaak: Het zuiveren van de – vooral strategisch belangrijke! – (haven-)bedrijven van 'radicale' en 'extremistische' elementen. (Bron: ‘Klare Kanten’, Betriebszeitung für die Nord- und Ostseehäfen, Initiative Bremen macht Feierabend, ak dd.16 dec. jl.)


Sabotage: Arbeiders mogen Kerncentrale niet meer in 

Verschillende collega’s die tot voor kort onderhoudswerkzaamheden uitvoerden in de kerncentrale van Doel (België) mogen de centrale niet langer binnen. Het gaat niet om personeel van Elektrabel. De betrokken zijn werkzaam voor onderaannemers van Elektrabel. Volgens onze informatie betreft het collega’s van wie hun politieke achtergrond vragen oproept omtrent hun 'betrouwbaarheid' (ten opzichte van de bazen) evenals collega’s die geen honderd percent sluitend alibi konden overleggen voor de dag dat er afgelopen zomer sabotage werd gepleegd. In totaal is tot nog toe aan ongeveer dertig collega’s op deze gronden de toegang tot de centrale in Doel 4 ontzegd. (Bron: VTM-Nieuws 5 jan. jl.)







zondag 1 februari 2015

ACN/AKN: Verslag van de 5de Internationale Havenarbeidersconferentie

Dit is een verslag van het Anti-Kapitalistisch Netwerk (ACN/AKN).


Voor een nieuwe vorm van organisatie op de kades - Internationaal!

In het hart van de Hamburgse haven, het havenmuseum Schuppen 50a, begon stipt om 13.00 uur de 5de Havenarbeidersconferentie. De coördinatiegroep kon havenarbeiders, activisten en vrienden van de havenarbeiders uit Rotterdam en Delfszijl/Eemshaven, alsmede uit Bremerhaven, Lübeck, Hamburg, Rostock en Duisburg/Dormagen begroeten. Aan de verschillende activiteiten van de conferentie namen meer dan 40 collega's, aan de beraadslagingen tussen de 25 en de 30, deel. Een begroetingswoord was er van de kant van de Betriebsrat in de Hamburgse haven en tevens DGB-voorzitter in Hamburg, Detlef Baade, evenals plaatsvervangend voorzitter van de Noorse Transportarbeidersbond, Terje Samuelsen. Laatstgenoemd verbond een en ander met een betuiging van solidariteit met de strijd van de havenarbeiders in Risanka, Tromso en Mosjoen. Op zaterdagavond vond er een Kulturfest plaats met een meeslepend programma in het sociaal centrum in Eidelstedt. Een hartelijk dank aan allen die aan het welslagen van de conferentie hebben bijgedragen. 

Alle verslagen evenals de aansluitende levendige discussie kernschetste een gedifferentieerd en levendig beeld over het leven, werk en strijd van de havenarbeiders. 

- De laatste jaren was er sprake van een ongeziene verhoging van de productiviteit en de flexibilisering van de werktijden. Zo kunnen voortaan bij de nieuwe APM-Terminal op de Maasvlakte 2 (nieuwe containerhaven in Rotterdam), drie containerbruggen per joystick vanuit het hoofdkantoor door een collega van op afstand worden bediend. Werktijden zullen zich meer en meer naar de aankomsttijden van de schepen richten. 

- Met het creëren van kapitalistische overcapaciteiten (o.a. Zeehaven, Willemshaven, uitbreiding Rotterdam, etc.) wordt de concurrentie tussen de havenbaronnen, rederijen en de kapitalistische staten zelf aangewakkerd. In dit kader zullen vooral politieke rechten en vrijheden evenals het stakings- en verenigingsrecht steeds meer worden beperkt. Er zijn steeds meer havenarbeiders die zonder contract of CAO werkzaam zijn (o.a. in Lübeck) en/of op van vakbonden 'gezuiverde' kades dienen te werken. Dit is ook een verklaarde doelstelling van Port Package III in Europa van EU-wege en in geheime onderhandelingen inzake het vrijhandelsverdrag TTIP, enz. Omdat de Europese Commissie thans haar pijlen richt op de organisatie van het havenwerk in Spanje en België is solidariteit noodzaak. Wij dienen de collega's in de verschillende havens dienaangaande op de hoogte te brengen en daartoe te mobiliseren. 

- De havenarbeiders zijn een macht! Op grondslag (basis) van het in hoge mate georganiseerde en gevoelige logistiek hebben stakingsacties snel een doorslaggevende werking. Zo dwong een goed georganiseerde, zelfstandige langzaam-aan-actie in Rotterdam tegen AMP terminals een CAO af voor Maasvlakte 2. De naar Antwerpen omgeleide zeeschepen hadden daar een logistieke chaos veroorzaakt. Na twee weken gaf Maersk (rederij) het op. 

- De noodzaak van een nieuwe vorm van organisatie werd duidelijk. De vakbonden zijn noodzakelijk als strijdorganisaties. De door de havenbaronnen gestimuleerde versplintering vereist echter ook nieuwe vormen van organisatie, zoals de bedrijfsgroepen/bedrijfskranten 'De Volle Lading' en 'Docker zeigen Klare Kante' in resp. Rotterdam en Noord-Duitsland. Hiertoe is een 'nieuwe' manier van denken noodzakelijk teneinde af te kunnen rekenen met de invloeden van de reformistische klassensamenwerkings-politiek en de ondermijning van het klassenbewustzijn. 

- Ook is er sprake van nieuwe eisen aan het klassenbewustzijn, die worden bepaald door de omslag in een militaire catastrofe (ramp). Schade aan mens en natuur door giftige uitlaatgassen van scheepsmotoren, kerntransporten, rivier uitdiepingen, enz. stellen de eenheid van mens en natuur ter discussie. 

Eensgezindheid heerste er ten slotte, dat de contacten en structuren van de havenarbeidersconferentie intensiever dienen te worden gebruikt om de praktische solidariteit te organiseren, delegaties te sturen naar de brandhaard van de strijd en zich wederzijds op de hoogte te stellen. Voor de voortgaande aaneensluiting van de havenarbeiders zijn revolutionaire krachten onontbeerlijk. Het lidmaatschap van de ICOR dient te worden gebruikt om internationale contacten te leggen, resp. te verdiepen, zoals die met de Tunesische havenarbeiders. Een groot deel van de havenoverslag bestaat uit bulk, waaronder kolen, wat samenwerking met de mijnwerkers logisch maakt. Grondslag van de havenarbeidersconferentie blijft echter de georganiseerde werkzaamheid in elke haven.

Solidariteitsverklaringen werden afsluitend aangenomen betreffende de staking van de collega's van de GDL, aangaande de stakingen van de havenarbeiders in Akaba (Jordanië) en San José (Costa Rica).



Verslag met betrekking tot de situatie in Lübeck

Uitgebracht op de 5e Internationale Havenarbeidersconferentie in Hamburg 24/25 oktober 2014.


1. De betekenis en ontwikkeling van de haven van Lübeck 

In de haven van Lübeck werken nog ca. 900 arbeiders, waarvan 540 bij de LHG (Lübecker Hafengesellschaft), dat zich nog overwegend in overheidsbezit bevindt en 180 bij de HBV (Hafenbetriebsverein). De haven van Lübeck is de grootste Oostzeehaven van Duitsland. Via deze haven wordt het goederenverkeer naar in totaal 24 havens in Zweden, Finland, Rusland en de Baltische staten afgewikkeld. Er wordt papier overgeslagen, houtproducten, auto’s en containers. De hoogste stand van de overslag werd in 2007 bereikt met meer dan 30 miljoen ton. In 2013 was de overslag gedaald tot 23 miljoen ton, als gevolg van de economische wereldcrisis.

2. De strijd van de havenarbeiders van Lübeck tegen de toenemende uitbuiting

Twee jaar geleden heeft de Deutsche Asset, een 100% volledige dochteronderneming van de Deutsche Bank, haar aandeel in de Lübecker Hafengesellschaft verhoogd tot 37,5% en dicteert het bedrijfsbeleid. Zo werd de havenarbeiders tot maart 2014 een cao ontzegd (gedurende een periode van meer dan anderhalf jaar!). In december 2013 hielden 200 collega’s een betoging in de binnenstad van Lübeck en begin 2014 werd er verschillende keren gestaakt. Het ging hen om arbeidstijdverkorting met behoud van arbeidsplaatsen en om een arbeidsplaatsgarantie tot 2024 (door de stad Lübeck af te geven). Deze 24-uursstakingen hadden een groot effect, met als gevolg dat de bedrijfsleiding van de LHG overging tot het organiseren van stakingsbrekersactiviteiten. De bond (Ver.di de vakbond van de transportarbeiders) organiseerde echter niet de solidariteit van de andere havenarbeiders tegen de stakingsbrekersactiviteit in Rostock en bij Lehmann, een klein overslagbedrijf in Lübeck. Toen een rederij in zijn geheel naar Lehmann overging, kregen veel collega’s vrees voor hun arbeidsplaats, de stakingsbereidheid brokkelde af. De bond sloot een cao af met een uur ATV en respectievelijk 6 vrije dagen per jaar, maar zonder loonsverhoging en arbeidsplaatsgarantie. Aangekondigde loonsverlagingen konden worden verhinderd. De bond verklaarde zich evenwel bereid om “open gesprekken over een economische sanering van de Hafengesellschaft “ te voeren. Een akkoord voor de cao 2013/2014 is er nog niet. Het betreft hier een flexibele ploegenarbeidstijd evenals de beloning van overwerk. De LHG bedrijfsleiding eist onbeschaamd zeven dagen arbeidstijdverlenging per jaar en biedt slechts een belachelijk lage loonsverhoging van 1% aan. De rederij Finnlines heeft de dienstregeling zo verandert dat er steeds meer avond en weekendploegendiensten noodzakelijk zijn. Hierbij worden de arbeiders blootgesteld aan roestdeeltjes en stickoxyden, die door dieselmotoren gedurende de ligtijd worden uitgestoten. Ter bescherming van de collega’s dient elk schip tijdens de ligtijd eigenlijk zijn stroom aan boord van een aggregaat aan land te krijgen. 


3. De strijdervaringen van de Lübecker havenarbeiders

De havenarbeiders van Lübeck zijn voor meer dan 90% georganiseerd. Ze hebben in 2006 deelgenomen aan de stakingen tegen Port Package II en bezorgden destijds Lübeck de naam van een “stakingshaven”. Het hierdoor ontwikkelde klassenbewustzijn is de collega’s niet meer te ontnemen en hun strijdvaardigheid zal zich weer ontwikkelen. Thans s er sprake van een meer afwachtende houding. De nederlaag van afgelopen voorjaar dient eerst nog beter te worden verwerkt en de kritiek op de vakbondsleiding beter te worden ontwikkeld. De staking in een enkele haven kan vandaag de dag erg snel worden gebroken door het omleiden van schepen naar andere overslaghavens. Een spontane solidariteit van de havenarbeiders in de havens aan de Oostzee is niet voldoende, dit dient tegenwoordig georganiseerd ter hand te worden genomen. Meer dan ooit is thans gemeenschappelijk nationale en internationale strijd van de havenarbeiders noodzakelijk. Wij hebben veel collega’s aangesproken op de Internationale Havenarbeidersconferentie. Bijna iedereen was er voor. De meeste collega’s moeten evenwel op deze zaterdag werken, anderen verklaren dat men vanwege de werkbelasting het weekend nodig heeft voor het gezin thuis. Algemeen verbreid is de gedachte dat de bond zich bezig dient te houden met het organiseren van de samenwerking met collega’s van andere havens. De bond maakt hiertoe echter geen aanstalten. Het komt er nu op aan, dat de strijdbare collega’s van zichzelf uit het initiatief hiertoe nemen. De meeste Lübecker havenarbeiders zijn er voorstander van om als eerste stap zich met de collega’s uit Rostock rond de tafel te zetten. Een dergelijk project heeft actieve mensen nodig en het is tot nog toe niet gelukt om een dergelijke kring van collega’s bijeen te brengen. De ervaringen daartoe opgedaan op deze conferentie zullen ons zeer van dienst kunnen zijn.