donderdag 29 maart 2012

Anti-Imperialistisch Protest in Antwerpen

Zaterdagavond 29 Maart verzamelden zo'n 30 kameraden in het hart van Antwerpen (BE) om te manifesteren tegen imperialisme. Een delegatie van de Vrije Nationalisten Noord-Brabant en het NSA collectief was hierbij aanwezig om een statement te maken tegen de oorlogstokerij van de VS, EU en haar NAVO bondgenoten. Enkele honderden flyers werden namens de Vrije Nationalisten en het NSA/ANS uitgedeeld aan het aanwezige publiek.

STOP NAVO-US-EU IMPERIALISME!

Na de bloederige agressie oorlogen in Afghanistan, Irak en Libië dreigt wederom een imperialistische interventie door de Verenigde Staten, de Europese Unie en hun NAVO bondgenoten, dit keer in Syrië. Wederom wordt de zogenaamde "Arabische lente" gekaapt door Westerse imperialisten om hun Trans-Atlantische belangen in de regio veilig te stellen. Door lokale bevolkingsgroepen op te stoken tot sektarisch geweld proberen ze het anti imperialistisch verzet van het Ba'athistische regime te breken.

De imperialisten hebben van hun ervaringen in Libië geleerd om hun bloederige oorlogstokerij te rechtvaardigen:

- Onderhandelingen met het Syrische regime worden gemarginaliseerd en de oppositie wordt met alle middelen gesteund door het imperialisme.

- Assad wordt stelselmatig gedemoniseerd met behulp van de massa media.

- Sancties tegen het Syrische volk worden opgevoerd en verzwakken de steun aan het regime.

Inmiddels is met behulp van Westerse bondgenoten de "Syrian National Council" opgericht dat vijandig staat tegenover Iran. Hiermee probeert men de as Iran-Syrië-Hezbollah - het Oostelijk anti imperialistisch front en het laatste fort tegen de Amerikaans-Zionistische bezetter - te breken. Door het regime van Assad te vervangen door een anti Iranees en pro Westers regime zien de imperialisten de mogelijkheid om hun geopolitieke belangen in de Perzische golf en daarmee 40% van de wereldwijde olieproductie veilig te stellen. Met de val van Syrië zal Iran verder geïsoleerd worden. Ook wordt het belang van Israel gediend. Doordat met de val van Syrië de corridor naar Palestina verdwijnt, die de Iranese aanvoer van geld, wapens en humanitaire hulp aan het Palestijns verzet tegen de Zionistische bezettingpolitiek garandeert.

Mainstream Links en burgerlijke Nationalisten zien de oppositie tegen het Syrische regime door de roze bril van het Westers spektakel en nemen het onsocialistische standpunt in dat de "massa's op straat" automatisch een revolutionaire vooruitgang betekenen. Hiermee kiezen zij de kant van het imperialisme en steunen zij de bloederige belangenpolitiek van het internationaal kapitalisme. Met de interventie in Syrië probeert het imperialisme niet enkel om wederom een militaire overwinning te boeken, maar ook haar politieke oppositie nog verder te verdelen.

De Vrije Nationalisten Noord-Brabant en het NSA collectief steunen de Arabische nationale bevrijdingsstrijd tegen het imperialisme en het internationaal kapitalisme. Wij nemen consequent een positie in tegen iedere vorm van imperialisme. Onze solidariteit gaat uit naar diegenen die strijden voor nationale zelfbeschikking en die militant verzet bieden tegen het imperialisme van buitenlandse mogendheden. Daarom vrede voor Syrië en Iran en vrijheid voor Palestina!

"Er zal een dag komen dat Nationalisten nog de enige verdedigers van de Islam zijn. Zij moeten hier een speciale betekenis aan geven als zij willen dat de Arabische Natie een goede reden heeft om te overleven."

Michel Aflaq

VOOR DE NATIONALE BEVRIJDINGSSTRIJD TEGEN HET IMPERIALISME!

RECHT OP VOLKSSOUVEREINITEIT EN EIGENHEID!


De oorlogs- en bezettingsdrang van de Verenigde Staten en de verdere NAVO
bondgenoten, waaronder o.a. de niet-NAVO leden Turkije en Saoedi-Arabië ook
vallen, kent geen grenzen. De 'Arabische Lente' wordt gekaapt door de Westerse
mogendheden om hun belangenpolitiek door te kunnen voeren in het Midden-Oosten.
Momenteel hebben de imperialistische krachten een nieuw slachtoffer gevonden voor
hun agressie oorlogen – Syrië.

Door hun hoofdstad Damascus te veroveren hopen de imperialistische machtsblokken
de bewapening van de Hezbollah te beperken om zo later gemakkelijker de Iranese
hoofdstad Teheran in te kunnen nemen. Verwacht word dan dat de Hezbollah zo
minder doeltreffende tegenacties kan uitoefenen tegenover het Israëlische zionisme.
De sektarische strijd tussen verschillende bevolkingsgroepen wordt opgestookt en
uitgebuit door de Amerikaanse en Israëlische oorlogshitsers. Deze sektarische
belangenstrijd dient dan ook een gebied te zijn waar buitenlandse machten zich niet
mee moeten bemoeien. De vermeende dictatoriale en repressieve elementen in de
regio waren nooit eerder een probleem voor de Westerse mogendheden, maar dienen
nu ineens als rechtvaardiging om het volk klaar te stomen voor oorlog en de
invoering van de Westerse democratie.

Wij staan hier dan ook om een statement te maken tegen imperialisme! Wij staan op
de grondslag van de nationale bevrijdingsstrijd en erkennen het zelfbeschikkingsrecht
van ieder volk op aarde! Vele wreedheden en menselijk leed zijn het directe
gevolg van de imperialistische bezettingspolitiek door de Westerse mogendheden en
hun zionistische bondgenoten.

Wij roepen op tot solidariteit met alle vrijheidsstrijders van ieder volk die
strijden tegen imperialisme voor hun fundamentele recht op soevereiniteit en
zelfbeschikking!

Wij eisen: géén interventie van andere landen!

DE AS HEZBOLLAH, ASSAD EN TEHERAN ALS HET LAATSTE FORT –
LAAT HUN VRIJHEIDSSTRIJD ZEGEVIEREN!





vrijdag 23 maart 2012

29 Maart Actie tegen Imperialisme

Na de bloederige agressie oorlogen in Afghanistan, Irak en Libië dreigt er een nieuwe imperialistische interventie van de Verenigde Staten, Europese Unie en hun NAVO bondgenoten, dit keer in Syrië. Wederom wordt de zogenaamde "Arabische lente" gekaapt door Westerse imperialisten om hun transatlantische belangen in de regio veilig te stellen. Met behulp van lokale huurlingen en terroristen proberen ze om zo het antikapitalistisch verzet van het Ba'athistische regime te breken. Terwijl via de massa media ons Volk wordt klaargestoomd voor een nieuwe oorlog, is het notabene reactionair links dat in ons land massaal oproept om de contra-revolutionairen tegen de pan-Arabische revolutie te steunen, hiermee steunen zij feitelijk het imperialisme van de Westerse oligarchie. Wij pleiten dan ook consequent voor het recht op zelfbeschikking voor alle volkeren wereldwijd en maken een vuist tegen IEDERE vorm van imperialisme! Daarom roepen wij iedereen op om donderdag 29 maart naar het Astridplein in Antwerpen (België) te komen om te betogen tegen imperialisme.







vrijdag 16 maart 2012

Nieuwe Nationaal Verzet is uit: Jaargang 3 - Uitgave 5

De nieuwste editie van ons periodiek blad "Nationaal Verzet" is uit. Deze zal gratis verspreid worden op bijeenkomsten, activiteiten, demonstraties en via de gebruikelijke kanalen. In deze 40 pagina's dikke editie:

- De Modernistische uitvinding van het Judeo-Christendom
- God is Dood
- Het "Fascisme" van de Falange, Rex en de IJzeren Garde
- Antiracisme en het Kapitaal
- Nationalisme en Klasse: Verzet tegen het Internationalisme
- Staat WO III voor de deur?
- De Nationaal-Revolutionaire beweging in de Weimar republiek
- Ethisch Socialisme: Van Revisionisme tot Fascisme

zondag 11 maart 2012

Anarcho-Nationalisme

Het fascisme zou volgens één bepaalde thesis geen ideologie van rechts zijn, maar een ketterij van links, ontstaan uit de synthese van nationalisme en anarcho-syndicalisme. Fascisme was aanvankelijk een potentiële dynamische revolutionaire theorie, maar z`n autonoom radicale element werd al snel ingepikt door reactionaire conservatieve krachten en uiteindelijk ingekapseld door het kapitalisme. Het fascisme dat we uit de geschiedenis kennen, werd een ideologie van verdrukking en van gecentraliseerd staatsdenken: autoritair en militaristisch. De ultieme visie van het historische fascisme was die van de totalitaire maatschappij verpersoonlijkt in de cultus van hetzij de charismatische leider, hetzij de onmeedogenloze dictator. Fascisme is essentieel zowel een specifieke stijl van regeren als een politieke en sociale theorie. Het staat volledig in tegenstelling met wat in dit artikel besproken wordt. De fascistische ideologie veronderstelt altijd een vorm van "nationalisme". Daaruit volgt niet automatisch dat alle nationalisten "protofascisten" zouden zijn, want nationalisme kan fundamenteel geïnterpreteerd worden als een anti-staatse wereldbeschouwing , een volksbewustzijn dat iemands organische identiteit en etnische autonomie bepaalt ten opzichte van en tegengesteld aan de natiestaat.


Proudhon en Tolkien

Het nationalisme manifesteert zich historisch gezien op twee wijzen: als een cultureel en een staats nationalisme. Het kan ook worden vertaald als volksautonomie. Volledig in de anarchistische traditie had de Duits-Joodse bevrijdingssocialist, Gustav Landauer dan ook alle recht te beweren dat "nationale verscheidenheid van het allergrootste belang is voor de realisatie van de opperste vorm van menselijkheid voor wie het mooie, bloeiende en vreedzame feit van de natie scheidt van de lelijkheid van het staatsgeweld."

We hebben hier dus een visie op anarchisme die gebaseerd is op een volksisme (`folkism`, W. J. Sturgeon) en op een verworteld radicalisme, tegengesteld aan het cosmopolitisme en abstracte internationalisme van traditioneel `links`. Alle naties hebben recht op soevereiniteit en zelfbeschikking. Wat niet wil zeggen dat de bevrijdingsstrijd automatisch in handen moet vallen van "fascistoïde" organisaties en individuen die een reactionair prakje opdienen van chauvinistisch nationalisme en "rechts" autoritarisme. Dit anarcho-nationalisme is de derde weg, die van het bevrijdingssocialisme: anti-staats, volks, groen en decentralistisch.

Het is de hoogste tijd dat de brede anarchistische beweging het zgn. `leftism` en `workerism` achter zich laat en terugkeert naar de vader van het anarchisme, Pierre-Joseph Proudhon, die in zijn politieke en sociale leer een poging deed een creatieve synthese te maken tussen links en rechts. Proudhon legde grote nadruk op de regionale en etnische realiteit, en niet zozeer op de kunstmatige grenzen van de grote natiestaten. Zijn economische leer poogde de competitieve en cooperatieve verzuchtingen van de mensheid te verzoenen in een natuurlijke samenleving gebaseerd op vrijwilligheid (free association) van en door het volk (popularism). Hij verwierp volledig het liberale concept van parlementaire democratie als een schijnvertoning en universeel stemrecht als contrarevolutionair.

In filosofische termen heeft het anarchisme een sterke anti-democratische traditie en staat het dichter bij de idee van een universele aristocratie, dan bij de idee van een democratie zo als wij die nu kennen.

In feite zou zelfs het concept van de monarchie dienstbaar kunnen gemaakt worden aan anarchistische doeleinden, wanneer je de monarch ziet als het symbool van soevereiniteit, als afspiegeling van de absolute soevereiniteit van het vrije individu. J.R. Tolkien, auteur van "In de Ban van de Ring", heeft zijn politieke visie ooit omschreven als een synthese van anarchisme en "ongrondwettelijke monarchie". Dit anarcho-monarchisme komt tevens tot uitdrukking in de typisch Britse traditie van de "Albion myths" en de terugkeer van Koning Arthur, zoals dat ook wordt uitgebeeld in het brilliante boek "Camelot and the vision of Albion" van de hand van de Britse mythologist, Goeffry Ashe.


Opstand tegen de mono-cultuur

Een wereld die het nieuwe millenium lijkt te omarmen als het einde van de geschiedenis, heeft een nieuwe stem nodig, een tegenstem die anti-ideologisch is - begrepen als het verwerpen van politiek fundamentalisme en partij-dogmatisme -, maar die geworteld is in een etnische geest, een historische identiteit, die in opstand komt tegen de mono-cultuur van One World, globalisering en de liberaal-kapitalistische vrije-markt-economie.

In een wereld zonder grenzen, beheerst door een anarcho-monetair systeem, waar alleen het geld vrij beweegt (terwijl geld enkel een uitwisselingssysteem zou mogen zijn en geen middel tot speculatie en woeker) is zelfs de conservatieve natiestaat overbodig voor de transnationale corporaties en de zich aan geen regels storende schema`s van het internationale bankwereldje. De Nieuwe Wereldorde kan niet aangevochten worden door traditioneel links, echter wel door een decentralistisch nationalisme dat een identiteit verschaft en op kan komen tegen de collectieve identiteit die de massa-consumptiemaatschappij biedt: de consumentenstammen en merkvoorkeuren die zich uiten in de identiteiten die voetbalploegen, rockgroepen, mode en media ons voorkauwen.

In deze context is het tragisch dat de Duitse Jeugdbeweging Wandervogel (gegroeid uit de idee van de zich verwonderende vrije geest) al snel werd gegijzeld en geperverteerd door de Hitlerjugend. Omdat de Wandervogel poogde uitdrukking te geven aan de onlosmakelijke band tussen gemeenschap en individualiteit, als wapen tegen de de sociale vervreemding van een extreem individualisme én collectivisme.

Ook het bewustzijn van eigen bloed en bodem hoeft niet per sé geassocieerd te worden met fascistoïde racistische, separatistische of superieure trekjes omdat cultuur en identiteit in deze context geen statische gegevens zijn, maar dynamische krachten binnen sociale verhoudingen, die open staan voor en verrijkt kunnen worden door daarvan te onderscheiden culturen en identiteiten. Wat massa-immigratie en multicultuur betreft, dat zijn bijprodukten van een internationalistisch kapitalistisch economisch systeem dat een arme periferie heeft gecreëerd die de welvaart van het rijke centrum najaagt. Die vaststelling hoeft geen oproep te zijn tot repatriering of een puristische bekentenis tot de eigen identiteit en cultuur. Het is in de eerste plaats een noodzakelijke kritiek op de liberale smeltkroes-theorie.

Misschien wordt het tijd dat de zwarte anarchistische vlag samen opmarcheert met de vlaggen van de Europese volkeren om de Europese federale superstaat te bevechten. Misschien wordt het tijd het poëtische beeld van het gedecentraliseerd Europa van de honderd vlaggen te poneren tegenover de globalisering en het streven naar één wereldregering. Misschien is het moment gekomen om "Brittannië"(sic) te zien als een familie van vrije naties: Engeland, Schotland, Wales, Ierland, Het Eiland Man, "Ulster" (resic!), Cornwall, enzovoort. Een Brittannië van onafhankelijke regio`s in tegenstelling tot het gecentraliseerde unionisme van Westminster dat z`n oorsprong vindt bij het Normandische juk.

Het wordt tijd het vuur van de eigen Britse traditie van radicale sociale bevrijding terug aan te steken: John Ball, Kapitein Swing, de Diggers, de Levellers, de Luddites, William Blake, William Morris, G.K. Chesterton, Robert Blatchford, George Orwell, om mythologische figuren als Robin Hood niet te noemen!


Nood tot verworteling

Dit anarcho-nationalisme kan niet geassocieerd worden met gewelddadigheid. Zowel de Poolse anti-communistische beweging Solidarnosc, als de Indische onafhankelijkheidsbeweging van Gandhi paarden een nationalistische visie aan een radicaal geloof in geweldloosheid en vreedzame direkte actie.

De wereldbeschouwing van zo`n anarcho-nationalistische vreedzame bevrijding kan het best worden opgeroepen in een andere uitspraak van Gustav Landauer: "De staat kan niet vernietigd worden door haar omver te werpen. Het is een toestand, het is een specifieke verhouding tussen mensen, een gedragswijze. Hij kan enkel worden ondergraven door andere verhoudingen aan te gaan, een ander gedrag aan te nemen."

Simone Weil, anarchistisch oudgediende van de Spaanse Burgeroorlog, sprak tot haar Franse landgenoten over "de nood tot verworteling". Enkel door zich zorgvuldig en trouw te voeden aan de eigen wortels, kan je jezelf een organische sociale identiteit vormen, die de basis kan zijn voor zulke nieuwe verhoudingen tussen mensen.

Menselijke identiteit overstijgt uiteindelijk de veeleer reductionistische beschouwingen over "natie" en ras". Elke identiteit, afzonderlijk onderdeel en omvattend geheel - van individu over familie, tot gemeenschap, regio, natie, ras en het geheel van de mensheid en de aarde - moet als een integraal en noodzakelijk element worden behandeld om een volwaardig menselijke en gezonde samenleving tot stand te kunnen brengen. Dat is nationale vrijheid. Dat is pas sociale rechtvaardig heid. Dat is wereldvrede. Dat is anarcho-nationalisme!

Wayne John Sturgeon, 1/7/1999





Oproep tot actie: 31 Maart Europese actiedag tegen Kapitalisme 2012

Europa staat voortdurend op zijn kop. Gedurende maanden verergert de crisis rond krediet en staatsschulden. Een serie hectische EU-conferenties heeft noodmaatregelen opgeleverd die het kapitalisme moeten redden. Als deze maatregelen zouden mislukken, verzekeren regeringen en media ons, dan is het resultaat ineenstorting, recessie en massale armoede. Deze apocalyptische retoriek plaveit de weg voor zelf meer neoliberale hervormingen waarvan de sociale effecten nog maanden gevoeld zullen worden – als wij ons daar niet tegen verzetten. Gedurende de hele crisis werd ons voorgehouden dat het kapitalisme beteugeld zou moeten worden, en dat banken en bedrijven ook een deel van de lasten zou moeten dragen die ze zelf veroorzaakt hebben. Wat nu gebeurt is precies het tegenovergestelde: de EU, haar lidstaten en andere Europese landen versterken de concurrentie en voeren verwoestende publieke bezuinigingsprogramma’s door om private winsten veilig te stellen. Daarmee reproduceren ze echter ook de destructieve logica van het kapitalisme. Het bestaan van crises, alomvattende machteloosheid en armoede, wat afsteekt tegen private, dat wil zeggen exclusieve rijkdom, zijn inherente elementen van kapitalisme. Laten we ons organiseren voor een betere samenleving!

Het is het systeem!

De afgelopen jaren heeft de kapitalistische globalisering de concurrentie tussen private bedrijven alsook tussen nationale economieën verscherpt. Alle leidende industriële natiestaten hebben hun markten diepgravend gedereguleerd, en hebben dat model ook opgelegd aan anderen. Ze hebben uitkeringen verlaagd, publieke diensten geprivatiseerd, arbeidsrechten verlaagd en sociale controle vergroot – alles in het belang van onbelemmerde kapitalistische groei. In Europa, kennelijk de zonnige zijde van het mondiale kapitalisme, worden onze levens in toenemende mate onzeker (precair) en neemt de sociale ongelijkheid toe. De zogenaamde ‘opkomende markten’ vinden zich in een staat van voortdurende sociale crisis, met rigide onteigeningen en brute uitbuiting, gesteund door regeringen ten dienste van een nationale groei die alleen een geprivilegieerde bovenlaag ten goede komt. In een obsessieve jacht naar competitieve voorsprongen, heeft neoliberaal beleid financiële markten op een kookpunt gebracht. Of het nu de dotcom boom was, of de goudkoorts van onroerend goed-fondsen en derivaten – die bellen zijn de ene na de andere gebarsten. Dit komt niet door individuele ‘graaizucht’ of ‘corruptie’ van een kleine elite, zoals veel beweerd wordt, maar door de simpele systematische geboden van het kapitalisme als sociale orde. Dat is de reden dat het systeem veranderd moet worden.

Het EU-regime te boven komen

In 2011 is de Europese monetaire en schuldencrisis geëscaleerd. Een aantal EU-lidstaten dreigt het bankroet, hetgeen de Euro als gemeenschappelijke munt in gevaar brengt. Volgens oppervlakkige en populistische beschouwingen, hebben deze staten ‘boven hun stand geleefd’. In werkelijkheid hebben ze alleen maar geprobeerd om economische groei te verkrijgen via leningen. Ze hebben dezelfde praktijk aangenomen als alle andere landen, alleen met minder succes. Als voorwaarde voor de financiële ruggesteun die geleverd wordt door de Europese Centrale Bank (ECB) en het nieuw opgerichte Euro borgfonds, moeten deze regeringen nu een nieuwe lading bezuinigingen doorvoeren. Een Europees schuldenlimiet wordt geacht het ‘vertrouwen in de markten’ te herstellen, natuurlijk ten koste van arbeiders, studenten en werklozen. Tegelijkertijd worden private winsten niet aangetast. Op veelal vergelijkbare wijze zetten het Internationale Monetaire Fonds (IMF), de EU en andere internationale instellingen opkomenden en overschakelende economieën onder druk om allerlei bezuinigingen door te voeren en de publieke sector grotendeels te privatiseren. Dit is allemaal gericht op het restaureren van het door crises geplaagde en uitbuitende regime van de EU, ten dienste van de daarin dominante economieën. Ondanks zekere verschillen van mening onderling, zijn Frankrijk en Duitsland er zonder veel weerstand in geslaagd hun beleid door te zetten. Natuurlijk is er wel wijdverspreid protest geweest. Initiatieven van onderop zijn op het hele continent ontsproten en die proberen de burgerlijke machteloosheid te boven te komen. Maar tot nu toe hebben zelfs massademonstraties en algemene stakingen weinig weten te bereiken. Nationale vakbonden buigen over het algemeen voor de eisen en beperkingen van het lokale kapitalisme. Er bestaat geen effectieve transnationale solidariteit tussen bonden. Als we willen dat dit verandert, zullen we het zelf moeten doen.

We kunnen beter

Huidig beleid in de EU en in Europa als geheel is even speculatief als kapitalisme ooit is geweest. Dat is omdat de bezuinigingsmaatregelen de economische stabiliteit op de waagschaal zet, evenzeer als door schulden opgeblazen groei. Er kan binnen het kapitalisme nooit een redding zijn, slechts eeuwig terugkerende crises. Waarom zouden we dan voortgaan met onze levens hiervoor te verkwisten? Laten we de neoliberale ideologie bestrijden, laten we op Europees niveau georganiseerd raken. Onze Actiedag op 31 Maart 2012 zal een eerste stap zijn. Gelijktijdige demonstraties in vele Europese landen zijn meer dan een signaal van solidariteit. Ze veroorzaken nu al transnationale discussie en samenwerking. Wij nodigen alle emancipatoire initiatieven uit om aan dit proces mee te doen. Wij beogen te groeien onafhankelijk van officiële instellingen, en zijn bereid tot een hardnekkige strijd. De crisis mag zich misschien in verschillende gedaantes voordoen in verschillende landen, maar we delen een gemeenschappelijk doel: Wij willen het kapitalisme niet redden, we willen dat te boven komen. Het is van doorslaggevend belang om strijd te voeren tegen de voortdurende erosie van sociale voorzieningen, maar we moeten hoger mikken. Wij willen af van de fatale dwangbuizen van het kapitalisme en zijn politieke instellingen. Dat is de enige manier waarop de wijdverspreide eis voor ‘echte democratie’ kan worden vervuld.

10-03 Stamtafel Vrije Nationalisten Noord-Brabant

Zaterdag 10 maart kwamen een kleine 20 man samen in een Brabantse stad voor de eerste stamtafel van de Vrije Nationalisten Noord-Brabant / Netwerk Nationale Socialisten. De eerste spreker, kameraad René, gaf zijn visie op de toekomstperspectieven der nationale beweging. In zijn pleidooi riep hij op om een lange mars door de instituties te maken, maar waarschuwde eveneens voor het gevaar zelf geïnstitutionaliseerd te worden. Ook bepleitte hij dat strategiëen zoals entrisme niet onbenut moeten worden gelaten. Hierop volgde een spreker namens het NSA collectief, kameraad Karl-Jan riep op tot een erkenning van de klassenstrijd en definieerde revolutie als de omverwerping van de bourgeois klasse. Het NSA bepleit een radensocialisme als een maatschappelijk en economisch alternatief. Hierop werd nog verschillend propaganda materiaal en het manifest van het nieuwe internationale netwerk ACN/AKN uitgedeeld aan alle aanwezigen. Ook was er een kleine stand aanwezig waar diverse T-shirts werden verkocht aan belangstellenden. Naderhand was het uiteraard weer traditioneel na-discussieren en borrelen. Volgende maand zullen de Vrije Nationalisten Noord-Brabant wederom een stamtafel organiseren met enkele nieuwe sprekers, deze keer op de eerste zaterdag van de maand. Wij hopen dan ook dat dit vaste treffen zal uitgroeien tot een broeiplaats voor nieuwe en strijdvaardige activisten en de beweging.





woensdag 7 maart 2012

Demo Münster (DE) - Recht op Zelfbeschikking!

Zaterdag 3 Maart gingen circa 400 nationalistische activisten de straten op van Münster, Duitsland - onder hen een delegatie uit Nederland - om recht op nationale zelfbeschikking te eisen. Ondanks het grootschalige protest van links-fascisten wisten zij deze demonstratie niet te belemmeren. Als eerste sprak Achim K. namens de vrije nationalisten in Münster waarin hij het gebrek aan zelfbeschikking van de post-oorlogse Europese naties aankaartte. Hij sprak zich uit tegen de EU als instrument van het globalisme. Onder de slogan "Recht op zelfbeschikking en toekomst voor de natie! Uit de EU, NAVO en VN!" trokken de demonstranten de stad in. De volgende sprekers deze dag waren Christian Worch, Dieter Riefling en Christoph die, met een antifa protest in de verte, enkele agiterende en opzwepende toespraken hielden. Hierop werd de mars vervolgd, wat leidde tot enkele provocaties van tegendemonstranten langs de route. Bij de grote kathedraal hielden Martin en Paul Breuer nog een woord. De demonstratie is een succes te noemen. Wederom is bewezen dat in het rode bolwerk Münster de links-fascisten niet in staat waren om ons te stoppen en bovendien kregen zij slechts een kwart van de verwachte demonstranten op de been. De nationale beweging heeft zich weer laten gelden.



maandag 5 maart 2012

Massa Immigratie; Een Gevaar voor onze Samenleving

Nederland ondergaat momenteel de hoogste aantallen immigratie uit haar gehele geschiedenis. In het jaar 2010 kwamen meer dan een 52.000 immigranten ons land binnen van niet-Westerse afkomst. De afgelopen decennia is de Nederlandse bevolking zeer sterk toegenomen door immigratie van 10 miljoen in het jaar 1950 tot meer dan 16 miljoen anno 2011. Deze hoge aantallen komen voornamelijk door het feit dat Nederland een relatief rijk en welvarend land is. Een aanzienlijk deel van de wereld is arm en er zijn genoeg routes voor migranten om naar Nederland te komen, om hun levensstandaard te verbeteren. Men kan ervan uit gaan dat deze immigratie goed is voor de immigranten, anders zouden deze simpelweg niet komen of anders even snel weer terug keren. Immigratie is echter niet in het belang van de meerderheid van het Nederlandse volk en is eveneens niet goed voor de landen waar deze immigranten vandaan komen. Het voornemen om “racisme uit te roeien” heeft geleid tot een intensieve campagne om het Nederlandse volk ervan te overtuigen dat massa immigratie in hun belang is. Dit heeft geleid tot een groot aantal breed geloofde immigratie mythes die simpelweg niet waar zijn. In dit artikel zullen we enkelen hiervan weerleggen.

Nederland heeft geen afnemende populatie, er worden jaarlijks meer baby’s geboren dan dat er mensen sterven en dit aantal zal naar verwachting doorzetten de komende decennia. Ook nemen de arbeidskrachten niet af, maar heeft Nederland juist een groeiend aantal arbeidskrachten terwijl door economische recessie de werkgelegenheid afneemt. Zoals iedere autoriteit op dat gebied zal beamen biedt immigratie ook geen enkele oplossing voor de toenemende vergrijzing. Immigratie stopt het proces van vergrijzing niet omdat de immigranten zelf ook ouder worden, een vergrijzende samenleving is dan ook onontkoombaar.

Immigratie zorgt echter wel voor een toename van het “Bruto Nationaal Product (BNP)”. Echter is er geen enkel bewijs voor dat het “BNP per hoofd” ook verbeterd. Ongeschoolde immigranten zorgen voor achterstandsgebieden en door hoge werkeloosheid en lage inkomens zal het “BNP per hoofd” eerder afnemen. Een ander gevolg van immigratie is de afname van de economische groei op lange termijn, omdat de populatie toeneemt zal het de economie stagneren door de beperkende effecten van overbevolking en congestie. Immigratie is wellicht “cultuur verrijkend” alhoewel het verdubbelen van de immigratie niet per definitie de “cultuurverrijking” verdubbeld. Daarbij is er zeer weinig bewijs dat de Nederlandse burger überhaupt “cultureel wil worden verrijkt”, net zo min als dat de burgers van Nigeria, China of Saoedi-Arabië cultureel “verrijkt” willen worden.

De schaal en het type van de immigratie die Nederland momenteel ondergaat is eveneens schadelijk voor de belangen van bepaalde groepen in ons land. Uiteraard zijn er ook wel enkele groepen die hierbij winnen. Diegenen die van immigratie beter worden zijn diegenen die immigranten van werk voorzien. Hierbij kan men denken aan de vele bedrijven die goedkope werknemers wensen en de mensen die goedkope schoonmakers willen inhuren. Echter diegenen die moeten concurreren met de immigranten verliezen hierbij, de Nederlandse werknemers die ongeschoold en slecht betaald werk doen. Zeker de helft van de afname van hun lonen is te wijten aan concurrentie door ongeschoolde immigranten. De groei van de populatie door immigratie leidt ertoe dat er meer vraag is naar betaalbare woningen. Dit zorgt ervoor dat er steeds minder huizen beschikbaar zijn wat de prijzen opdrijft en dit voert de druk op om te bouwen in landelijke en natuurrijke gebieden.

Daarbij zorgt immigratie voor een toenemende ongelijkheid in Nederland omdat de welvaart van diegenen die moeten concurreren met ongeschoolde immigranten (vaak de armere burgers die lager op de maatschappelijke ladder staan en minder gaan verdienen) wordt herverdeeld naar diegene die hen van werk voorzien (die vaak rijker zijn en er meer op gaan verdienen). In de basis leidt immigratie tot de herverdeling van welvaart van arm naar rijk. Daarbij zorgt immigratie voor minder balans in een land doordat het leidt tot minder interne migratie (bijvoorbeeld van het platteland naar de stad en andersom). Een ander zorgwekkend effect van immigratie is sociale defragmentatie. Dit zien wij meer en meer in Nederlandse achterstandswijken waar grote populaties immigranten voorkomen. De segregatie en vervreemding in Nederland neemt dan ook steeds meer toe. Alle pogingen tot integratie hebben gefaald en zijn onmogelijk door de massale toestroom van nieuwe immigranten.

Immigratie is eveneens geen vervanger voor ontwikkelingssamenwerking. Het ontneemt arme landen hun meest opgeleide en ondernemende burgers wat vaak leidt tot de vernietiging van gezondheids- en educatieve systemen die noodzakelijk zijn voor ontwikkeling. Daarbij ontneemt immigratie arme landen een groot deel van hun belastingbetalende en politiek stabiliserende middenklassen. Een derde van geschoolde mensen uit Sierra Leone en Ghana evenals 75% van de geschoolde Jamaicanen leeft in het buitenland. Dit wordt verlicht door geldzendingen, maar afhankelijkheid van geldzendingen leidt ertoe dat ontwikkelingslanden hiervan afhankelijk zijn voor hun economie. Dat maakt hen afhankelijk van de export van hun geschoolde leden en helpt niet om hen hun economie te doen stimuleren zodat mensen willen blijven in plaats van dat ze willen vertrekken. Daarbij maakt het deze landen zeer afhankelijk van hun geldschieters wat hen een makkelijke prooi voor neokolonialisme maakt.

Hoewel immigratie overduidelijk de immigrant en rijke bovenlaag van de samenleving ten goede komt, moet een immigratie beleid in balans zijn met de kosten en voordelen van alle groepen binnen onze Nederlandse samenleving. De huidige immigratie die leidt tot parallelle samenlevingen, grotere ongelijkheid en die wordt verworpen door een groot deel van de Nederlandse burgers voeden raciale spanningen. Als het Nederlandse volk een bescheiden immigratie systeem ziet dat meer hun belangen ten goede komt, dan zullen deze ongetwijfeld de nieuwkomers hartelijker verwelkomen. Een rationeel immigratie beleid moet een duidelijk doel stellen dat het gehele Nederlandse volk ten goede komt; het moet rationeel genoeg zijn om open debat te weerstaan en publieke steun te krijgen.










De wereldwijde financiële crisis

Hoe kwamen we erin en hoe komen we eruit?

Overal hebben landen te maken met de schuldencrisis die is neergeslagen door de kredietcrisis van 2008. In openbare diensten wordt gesneden en de publieke activa worden verkocht in een vergeefse poging om budgetten te compenseren die niet gecompenseerd kunnen worden omdat de geldtoevoer is gekrompen. Meestal krijgen regeringen de schuld, maar regeringen hebben deze crisis niet gestart. De ineenstorting vond plaats in het bankierssysteem en in het krediet dat verantwoordelijk is voor het creëren en in stand houden.

In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, wordt het meeste geld vandaag de dag niet door de overheden gecreëerd. Het wordt gecreëerd door private banken als leningen. Het private systeem van geldcreatie is zo sterk gegroeid de laatste eeuwen dat het regeringen wereldwijd domineert. Dit systeem bevat echter de vruchten voor haar eigen ondergang. De bron van haar macht is eveneens een fatale ontwikkelingsfout.

De fout is dat banken van te voren “bank krediet” uitgeven dat met rente terug betaald moet worden. Dit terwijl ze niet de verplichting hebben om de rente die zij ophalen, uit te moeten geven zodat leners dit keer op keer kunnen verdienen, zoals nodig is om de schuld af te betalen. In plaats daarvan wordt het geld geïnvesteerd in verschillende casino’s buiten het bereik van de leners. Dit leidt tot een continue systematische noodzaak voor banken om nieuw geld en krediet te creëren. Hier zit meer schuld met meer rente aan verbonden om grootschalige wanbetalingen en ineenstorting door deflatie te voorkomen.

Vandaag de dag is dit probleem vooral duidelijk binnen de EU. De Euro is een gefixeerd valuta systeem dat geen uitbreiding toe staat om aan de eisen van het private leners casino te voldoen. Het gevolg hiervan is dat lidstaten van de EU collectief worden verlamd door schuld.

Er zijn duurzamere manieren om een bankiers en krediet systeem te runnen.


Hoe banken geld creëren

Het proces waarmee banken geld creëren werd uitgelegd door de Chicago Federal Reserve in een brochure dat “Modern Money Mechanics” heet. Het stelt;

“Het eigenlijke proces van geldschepping vindt voornamelijk plaats in banken.” [p3]

“[Banken] betalen niet echt leningen uit van het geld dat zij ontvangen als deposito’s. Als zij dit deden zou er geen extra geld gecreëerd worden. Als zij leningen maken accepteren ze de uitgifte van promessen in ruil voor krediet op de transactie rekeningen van de lener. Leningen [activa] en deposito’s [passiva] nemen beide toe [met hetzelfde bedrag]. [p6]

“Met een reserveverplichting van 10%, zal een toename van $1 in de reserves goed zijn voor $10 in aanvulling op de transactie rekeningen.

Een deposito van $100 steunt een lening van $90, welke een $90 deposito wordt in een andere bank, die een lening van $81 ondersteund.

Dat is het conventionele model, maar banken creëren de leningen VAN TE VOREN. Banken hebben deposito’s nodig om hun uitgaande geld te vergoeden, maar zij vinden de deposito’s later. Banken creëren geld als lening, welke cheques worden die naar andere banken gaan. Als het dan nodig is om de cheques af te lossen, lenen zij het geld terug van andere banken. In feite lenen ze het geld terug dat ze eerder gecreëerd hebben, om de verspreiding tussen de rentegraad op te stapelen als hun winst. De rente waarmee banken in de VS kunnen lenen is een extreem lage 0,2%.


Hoe het systeem zich ontwikkelde

Het hedendaagse systeem van privaat uitgegeven geld kan men achterhalen in de brochure “Modern Money Mechanics”. Mensen die geld achterlieten bij 17de eeuwse goudsmeden om dit te bewaren werden uitgegeven op papieren certificaten die “bankbiljetten” heetten. Andere mensen die geld wilden lenen wilden ook graag deze papieren biljetten accepteren in plaats van goud omdat deze veiliger en gemakkelijker te vervoeren waren. De vingervlugheid begon toen de goudsmeden ontdekten dat mensen slechts 10% van de tijd kwamen om hun goud op te halen. Dat betekende dus dat 10 keer zoveel biljetten konden worden gedrukt en uitgeleend dan de goudsmeden goud hadden. 90% van de biljetten werden feitelijk vervalst.

Dit systeem noemde men “fractional-reserve banking” en werd geïnstitutionaliseerd toen de Bank of England in 1694 werd gesticht. Het werd de bank toegestaan om haar eigen bankbiljetten te lenen aan de regering en op die manier de nationale geldtoevoer te vormen. Enkel de rente op de leningen moest worden betaald.

Dat is vandaag de dag nog steeds het geval. De federale schuld van de VS is nooit afbetaald en groeit nog steeds, wat de basis vormt van de geldtoevoer naar de VS.


Het zetten van de val van wereldwijde schuld

Prof. Carrol Quigley was een insider die bij de internationale bankiers gluurde. Hij schreef in 1966 in “Tragedie en Hoop”;

“de krachten van het financiënkapitalisme had een ander ver reikend doel. Niets minder dan het creëren van een wereldwijd systeem van financiële controle in private handen, dat in staat is het politieke systeem in ieder land en de wereldeconomie te domineren.”

“Het hoogtepunt van dit systeem was de “Bank for International Settlements” [BIS] in Bazel, Zwitserland. Een private bank die beheerd en gecontroleerd wordt door de centrale banken van de wereld die zelf private ondernemingen waren. Elke centrale bank… wilde haar regering domineren door haar mogelijkheid om de schatkist leningen te controleren…”

Deze val van schuld werd in verschillende stappen gezet. In 1971 werd de Dollar internationaal van de goudstandaard gehaald. Valuta werd losgekoppeld van goud en toegestaan om te “zweven” in de valuta markten, waar zij concurreerde met andere valuta. Dit maakte het gevoelig voor speculatie en manipulatie.

In 1973 werd een geheim voorstel gedaan waarbij de OPEC landen enkel olie in Dollars zouden verkopen. Ook werd de prijs van olie dramatisch verhoogd. In 1974 werden de olieprijzen met 400% verhoogd ten opzichte van het niveau van 1971. Landen die een tekort aan olie hadden moesten hun Dollars lenen bij Amerikaanse banken.

In 1981 werd het fonds van de FED verhoogd tot 20%. Door de 20% samengestelde rente verdubbelde de schuld zich binnen vier jaar. Het resultaat hiervan was dat de wereld verlamd raakte door schuld. In 2001 hadden ontwikkelinglanden hun schuldsom die zij origineel verschuldigd waren al zes keer betaald; maar hun totale schuld is viervoudig toegenomen vanwege de afbetaling van hun rente.

Wanneer naties met schulden de banken niet af konden betalen, hielp het IMF door middel van leningen – met verplichtingen. De schuldenaars moesten toestemmen met “bezuinigingsmaatregelen”, waaronder:

- Het afschaffen van sociale voorzieningen
- Banken en openbare Nutsbedrijven privatiseren
- De markt openen voor buitenlandse investeringen
- Valuta laten “zweven”

Vandaag de dag worden deze bezuinigingsmaatregelen niet enkel aan ontwikkelingslanden opgelegd, maar eveneens aan de EU en de VS.


De BIS; Hoogtepunt van de private centrale banken piramide

Wat Proffessor Quigley had voorspeld over de “Bank for International Settlements” [BIS] is ook uitgekomen. De BIS heeft momenteel 55 lidstaten en staat aan het hoofd van de wereldwijde financiële piramide.

De macht van BIS kon men zien in 1988, toen het kapitaal bezit van haar aangesloten banken verhoogde van 6% tot 8% in een overeenkomst die Basel I heette. Het resultaat was het verlammen van de Japanse banken, die tot die tijd tot de grootste crediteurs van de wereld behoorden. Japan kwam terecht in een recessie waarvan zij tot op de dag van vandaag nog niet is hersteld.

De Amerikaanse banken wisten te ontsnappen door de kapitaaleis te ontwijken. Dit deden zij door de leningen uit hun boeken te schrijven en deze als “securities” te bundelen en te verkopen aan investeerders. Om investeerders te overtuigen deze te kopen werden deze door hypotheek gedekte waardepapieren beschermd tegen default met “derivatives”, dat feitelijk gewoon weddenschappen zijn. De “protection seller” verzamelde een premie door akkoord te gaan om te betalen in het geval van default. De “protection buyer” kocht de premie. Het bezit van activa was niet nodig. Net zoals gokkers bij een paardenrace, kunnen “derivatives” spelers wedden zonder een paard te bezitten.

“Derivatives” werden een zeer populaire vorm van gokken. Het resultaat was de moeder van alle bubbels, die meer dan $500 biljoen bevatte aan het eind van 2007. Vanwege de “securitization” en “derivatives” explodeerde het krediet. Praktisch iedereen die de deur binnen liep kon een lening krijgen.

Het keerpunt kwam in augustus 2007 met de ineenstorting van twee Hedge fondsen. Toen de “derivatives” regeling werd ontmaskerd droogde de markt voor derivative-protected securities ineens op. Maar de Amerikaanse beurs stortte niet in voor november 2007, toen nieuwe boekhoudregels werden opgelegd. Deze regels groeiden uit de Basel II overeenkomsten die geïnitieerd waren door BIS in 2004.

“Mark to Market” boekhouding verplichte banken om hun activa te waarderen volgens de marktvraag van de dag. Veel Amerikaanse banken, net zoals die in Japan in 1990, hadden ineens te weinig kapitaal om nieuwe leningen te maken. Het resultaat was de kredietcrisis waarvan de VS nog steeds niet is hersteld.

De BIS is nu de wereldwijde regulator geworden, net zoals Quigley al voorzag. In april 2009 hebben de G20 landen toegestemd om gereguleerd te worden door een “Financial Stability Board” dat zijn basis vind in de BIS. Zij zullen toestemmen met “standaarden en regels” die door het Boars worden opgesteld. De regels zijn enkel richtlijnen, maar landen die falen om hieraan te voldoen riskeren een bijstelling van hun kredietwaardigheid. Dit is zo kostbaar dat richtlijnen effectief wetten geworden zijn.

Een artikel op de BIS website verklaart dat centrale banken in het “Central Bank Governance Network” als enige en primaire doel hebben; het “behouden van de stabiliteit van prijzen”. Dat betekent dat regeringen hun nationale valuta niet moeten ontwaarden door de geldtoevoer bloot te stellen aan inflatie. Dat betekent weer geen “papiergeld” of geleend geld dat gecreëerd wordt door de eigen centrale banken. Net zoals de Amerikaanse koloniën door King George de macht werd afgenomen om hun eigen geld uit te geven, moeten regeringen bij private banken lenen om hun tekorten te kunnen financieren. De wereldwijde controle van bankiers over de afgifte van valuta is bijna compleet geworden.

De effecten van dit beleid zijn zeer duidelijk in de Europese Unie, waar EU wetgeving een tekort toelaat van slechts 3% van overheidsbudgetten. Zij weerhouden lidstaten ervan om hun eigen geld uit te geven of krediet te lenen op voorhand bij hun eigen centrale banken. Lidstaten moeten in plaats daarvan lenen bij de Europese Centrale Bank, private banken of het IMF. Het resultaat is gedwongen bezuinigingsmaatregelen, zoals we in Griekenland en Ierland hebben kunnen zien. Het systeem is zo onhoudbaar dat commentatoren voorspellen dat de EU zal instorten.


De uitweg

Om aan deze val van schuld en de bankiers te ontsnappen, moet de macht om geld voor de nationale geldtoevoer te creëren weer hersteld worden door nationale regeringen. Enkele alternatieven zijn:

- Een wettig betaalmiddel dat direct wordt uitgegeven door nationale schatkisten en dat aan nationale begrotingen wordt besteed.
- Centrale banken als overheidsbedrijf met de macht om de natie kredietwaardigheid te verlenen en rentevrij te lenen aan de overheid.
- Nationalisatie van banken
-Door de overheid beheerde lokale banken (staat, provinciaal of gemeente).

Door de overheid beheerde banken zijn succesvol gesticht in landen zoals Australië, Nieuw Zeeland, Canada, Duitsland, Zwitserland, India, China, Japan, Korea en Maleisië.




zondag 4 maart 2012

De modernistische uitvinding van het Judeo-Christendom

Sinds het einde van WO II worden we van alle kanten gebombardeerd met referenties tot de Westerse "Judeo-Christelijke religie" en "ons Judeo-Christelijk erfgoed". Politici doen geregeld beroep op deze principes en zelfs religieuze leiders gebruiken de term alsof het een vanzelfsprekende waarheid is. Dit concept is zo heilig dat zelfs seculiere leiders er vaak aanspraak op maken. In feite is het Judeo-Christendom in Amerika bijna seculier en bijna altijd genoemd naast concepten zoals vrijheid, gelijkheid en democratie - allen concepten die eveneens geheel seculier zijn van nature.

In de seculiere wereld maken zelfs liberale atheïsten aanspraak op hun vermeende Westerse "Judeo-Christelijke wortels". Zij kunnen nooit exact benoemen wat deze wortels en waarden nu eigenlijk zijn. In feite gaan sommige liberalen hierin zo ver dat ze stellen dat zaken die inherent anti-Christelijk zijn, een gedeelte van die traditie uitmaken, dit gebaseerd op een gebrekkig begrip van de Christelijke geschriften. We weten echter dat de waarheid niet zo relatief is. Het verandert niet afhankelijk van de spreker en dus moet er iets zeer onjuist zijn aan de manier waarop het Judeo-Christendom wordt gepresenteerd of hoe het door de elites geïmplementeerd wordt.

Een religie als Judeo-Christendom bestaat niet. Judaïsme is een religie die compleet los staat van het Christendom en in feite was het een afwijzing van Jezus Christus als de Messias. De Talmoed - het tweede heiligste boek van het Judaïsme - refereert aan Jezus en zijn moeder Maria in ondubbelzinnig harde taal; zij noemen hem een valse profeet en prediken haat jegens alle Christenen. Uiteraard in deze moderne tijden zijn er weinig Joden en nog minder Christenen die van de Talmoed weten, maar het Talmoedische sentiment is nog steeds aanwezig op de hoogste niveaus van het Joodse leiderschap.

Het is waar dat het Judaïsme en Christendom het "Oude Testament" delen. Echter de interpretaties van het Oude Testament verschillen sterk tussen de Christenen en de Joden. Volgens Justinus de martelaar was de reden van Christus "het herstellen van de ware religie en de hypocrisie van de Farizeeën aan de kaak te stellen." Bijgevolg plaatst het Judaïsme zich vanaf het begin af aan als vijandig en als tegenstelling tot het Christendom en blijft het de komende twee eeuwen die richting vasthouden. Thomas Aquinas, een schrijver uit de 13de eeuw, geloofde dat de morele voorschriften in de Bijbel ouder waren dan zijn creatie, omdat deze door God gemaakt waren. Andere voorschriften zijn ceremonieel en juridisch en waren vastgelegd in de tijd van Mozes voor een specifiek volk en een specifieke tijd (in dit geval de oude Hebreeuwen). Daarom waren deze tot de komst van Christus niet bindend voor niet-Hebreeuwen die zich tot het Christendom bekeerd hadden. Dit omdat het nieuwe verbond dat door Christus was vastgelegd het instrument was waardoor God zijn genade en verzoening aanbood aan de mensheid.

De anti-Christelijke natuur van het moderne Judaïsme is een zaak waar Joodse geleerden het onderling over eens zijn. Dit zeer prominente en definiërende aspect van het Judaïsme is feitelijk wat het definieert als religie. Het is echter meer dan een theologisch geschil dat het Judaïsme onderscheidt en wat Judeo-Christendom een onhistorisch concept maakt. In zijn boek "Jezus van Nazareth" spreekt Joseph Klausner het Joodse standpunt uit dat de leer van Christus onverenigbaar is met de geest van het Judaïsme. De Zionistische intellectueel Gershon Mamlak claimt dat het Christendom in een direct conflict is met de rol van het Judaïsme als het Joodse volk. De Joodse schrijver Joshua J Adler geeft toe dat "de verschillen tussen Christendom en Judaïsme veel groter zijn dan enkel het geloof dat de Messias al verschenen is of nog moet komen."

Als men van mening is dat alle religies ter wereld in feite verschillende openbaringen zijn van het Goddelijke, waardoor de mens een hogere realiteit leert kennen, dan volgt hieruit dat de diabolische pogingen om deze unieke, antieke en Goddelijk ingestelde patronen te verstoren een ernstige vergissing zijn. De constante politiek gemotiveerde idealen van de denkbeeldige entiteit die het "Judeo-Christendom" is zijn volledig anti-traditioneel vanwege haar ultra-modernistische theologie. Feitelijk is het Judeo-Christendom gezien de omvangrijke geschiedenis van anti-Christelijke houdingen van Joodse leiders en leken niet levensvatbaar als het niet om te beginnen al seculier zou zijn geweest.

Omdat het concept van Judeo-Christendom religieus gezien ongeldig is, vervult het andere doelen. In een wereld waar politieke loyaliteiten de betekenissen van geloof hebben vervangen, vervult het Judeo-Christendom de rol van een seculiere cultus. Het doel van een dergelijke cultus is feitelijk om Christenen te ont-Christelijken. De mensen die het concept hebben uitgevonden, voorspelden dat na het falen van de USSR om het atheïsme op te leggen, het verwijderen van religie doormiddel van geweld niet langer mogelijk zou zijn. Echter door een aantal Christelijke ideeën aan te spreken en deze langzaam te keren, konden zij dit doel wel bereiken. De rol van het Judeo-Christendom als een puur seculiere motivator is de reflectie van het feit dat men als "Jood" mag worden beschouwd als deze niet religieus is. Immers als het Judeo-Christendom de kern van de Westerse beschaving is, dan bestaat er geen enkele manier waarop een samenleving in het Westen goed kan worden geïdentificeerd als behorend of bestuurd door Christelijke doctrines.

Voor Amerikanen en West-Europeanen vervult het gebruiken van de term "Judeo-Christendom" een rol om Joden in de hoofdlijn van de samenleving te integreren. Wellicht in een poging om de beschuldigingen dat zij de overweldigers van het Westerse arbeiders ethos zijn te beperken. Echter op bepaalde manieren spreekt de geschiedenis dit wederom tegen. Van Karl Marx, Sigmund Freud, Leon Trotsky, moderne neo-conservatieven tot de politico-sociale bewegingen die het eens Christelijke Europa hebben aangevreten werden voor het overgrote deel geleid en georganiseerd door mensen die zichzelf identificeerden als Joods.

De Joodse "kern" van "Judeo-Christendom" kan bezien worden door de houding van moderne Protestantse kerken naar Israël. In ruil daarvoor is het "Judeo-Christendom", of haar geseculariseerde en geïnstitutionaliseerde vorm, acceptabel genoeg geworden voor de Joden om de Christenen (eens hun vijanden) als hun bondgenoot te beschouwen. Onder de "Judeo-Christelijke" doctrine hebben de Joden hun status als "gekozen volk" opnieuw geclaimd en de zogenaamde "Christelijke" Zionisten zijn begonnen om de lofzang van Israël te zingen. Het is dit geloof die heiligheid toeschrijft aan de staat Israël. Dit op zichzelf is waarschijnlijk een andere uitgroei van het bizarre Judeo-Christelijke "geloof" of Shoa-isme. Vanwege deze reden wordt het Judeo-Christendom maar al te gemakkelijk gebruikt door de leiders van Israël om een politieke agenda door te voeren die een buitenlandse politieke staat bevoordeeld over de rug van Amerika en het belang van haar mede-Christenen. Uiteraard AIPAC en Amerikaanse zakenmensen hebben (winst) belangen in oorlog en voeren campagne voor nieuwe oorlogen. Het zijn echter de Judeo-Christenen die de brandstof op het vuur gooien.

Uiteindelijk zijn de zogenaamde Judeo-Christelijke waarden slechts een andere manifestatie van het modernisme en militante secularisme. Zij zijn de uitgroei van een doctrine die zichzelf niet hoeft te verbeteren door de naleving van een Goddelijke leiding, maar een dogma dat is gecreëerd door de moderne samenlevingen.

Riding The Tiger