Parallellen binnen het Politieke Spectrum

De “Nieuwe Wereld Orde” van de Westerse parasitaire samenlevingen wordt machtiger en machtiger en vernietigd steeds meer inheemse, traditionele en radicale tegenculturen om deze te vervangen door de hegemonische monocultuur naar Amerikaans model. Dit betekent Coca-Cola en Britney Spears voor de kinderen in Bagdhad, Thomas Kinkade en Wallmart voor de dorpelingen in Noorwegen. De inheemse en traditionele culturen van onze naties lijken te zijn vergeten en zijn gedwongen met pensioen gegaan door het opkomende culturele imperialisme dat de massa’s van Europa en de rest van de wereld wordt opgelegd. Dus waar kunnen we het verzet vinden?          

Het verzet is er maar, is dusdanig gemarginaliseerd dat de invloed ervan nauwelijks noemenswaardig is of het wordt verstikt door het sektarisme. Met dit artikel pleiten wij dan ook voor een massale hergroepering met verschillende politieke stromingen die zich tegen de gevestigde orde keren. Vandaag de dag worden deze groepen als tegenstanders van elkaar beschouwd. Het is echter een noodzaak dat radicaal rechts, radicaal links, het ecologisch verzet en radicale Moslims een bondgenootschap sluiten gebaseerd op gedeelde objectieven met een onderling respect voor de autonomie van iedere deelnemende groep. Homogeniteit is waar wij op tegen zijn, pluralisme is wat wij nodig hebben.     

De Roden

Hoewel iedereen die enig ideologisch onderzoek heeft gedaan de overeenkomsten tussen radicaal links en radicaal rechts kan zien, zijn er weinig pogingen tot overbrugging gedaan. Hoewel de overeenkomsten tussen Hitler, Stalin en Mao overduidelijk zijn, zijn de wortels van een radicaal rechtse en radicaal linkse overbruggingen moeilijker te vinden. Een interessant punt waar deze twee elkaar ontmoeten binnen het politieke spectrum is bij de Trotskisten en hun rechtse spiegelbeeld de Strasseristen.

Trotskisten houden vast aan de mening dat het model van Lenin voor “dictatorschap van het proletariaat” de juiste was en blijven volhouden dat zijn ideeën tot een ware Socialistische Staat hadden kunnen leiden. Aan de rechterzijde zien we eenzelfde fenomeen bij diegenen die in de traditie van de gebroeders Strasser een Nationaal Socialisme aanhangen dat vraagt om een bondgenootschap met de onderdrukte naties in een strijd tegen het Westen. Dit Nationaal Socialisme is sterk anti imperialistisch en anti kapitalistisch van aard en streeft naar een waar Volks Socialisme waarbinnen de industrie wordt genationaliseerd en het land wordt herverdeeld.

Vandaag de dag werken de meeste Trotskisten samen met liberalen en sociaaldemocraten en uiten zij amper kritiek op de moderne Westerse consumptiemaatschappij. In plaats daarvan blijven zij stug vasthouden aan achterhaalde orthodoxe Marxistische kritieken uit de industriële revolutie om de ellende die het moderne kapitalisme veroorzaakt te verklaren. Filosofisch gezien zijn ze zeer dogmatisch en reductionistisch, toch steunen veel van hen (terecht) het Irakees verzet evenals allerhande andere anti imperialistische en anti Zionistische bevrijdingsgroeperingen. Echter het echte begin van de radicaal rechtse en de radicaal linkse parallel ligt in de naoorlogse strijd tegen de Westerse bourgeois democratie.

De Bordigisten zijn een ander interessant voorbeeld van een naoorlogse parallel tussen radicaal rechts en radicaal links. Zij staan bekend vanwege hun theoretische aanvallen op het antifascisme vanwege het complete gebrek aan kritiek op de bourgeois liberale Staat. Voor deze Bordigisten waren banden tussen hen en radicaal rechts te verantwoorden op grond van belangrijkere zaken zoals het naoorlogse Amerikaanse neokolonialisme op zowel cultureel, economisch, sociaal en politiek vlak. Een andere parallel tussen twee uiterste extremen van het spectrum vindt men eerder op het vlak van methodologie dan op het vlak van ideologie. De radicaal rechtse terreurgroep “Nuclei Armati Rivoluzionari”, die grotendeels geïnspireerd was door de werken van Julius Evola en in 1980 een aanslag pleegde bij een treinstation in Bologna, gebruikte een identieke celstructuur als de “Brigate Rosse”uit Italië en de “Rote Armee Fraktion” uit Duitsland. De laatste van de twee was vernoemd naar het Japanse Rode leger dat asiel aangeboden kreeg in Noord Korea. Claudio Mutti, die gezocht werd voor de bomaanslag in Bologna, was een sympathisant van Islamitisch radicalisme en omschreef zichzelf als een “Maoïstische Nazi”. Als we kijken naar de parallellen tussen radicaal rechts en radicaal links dan zijn bepaalde raakvlakken overduidelijk te vinden; de methodologie van gewapend verzet, anti Zionisme, anti imperialisme en de oppositie tegen de Westerse liberale democratie.                 

De Groenen

De Groenen vertegenwoordigen twee verschillende bewegingen van het moderne anti Westerse radicalisme; de revolutionaire ecologische beweging en het Islamitisch radicalisme. De eerste beweging omvat groeperingen zoals “Earth First” en het “Animal Liberation Front”. Earth First was een van de eerste grote ecologische actiegroepen en werd voornamelijk beïnvloed door de werken van Edward Abbey. De werken van Abbey zijn geweldige kritieken op de vernietiging van onze natuurlijke leefomgeving door de beschaving, industrie en het militair-industrieel complex. Maar de oplossingen van Abbey waren net zo radicaal als zijn kritieken. Hij had geen tijd voor de façade van reformisme en partijpolitiek en propageerde sabotage als middel om een bepaald doel te bereiken. Ook hier vinden we gedeelde methodologie met radicaal rechts, radicaal links en radicale Moslims. Ondanks dat sommigen zich het ecologisch activisme proberen toe te eigenen als een puur links fenomeen, was Abbey iemand die ook conservatieve doelen steunde zoals immigratie reductie. Een van zijn bekendere citaten was; “Een patriot moet altijd klaar staan om zijn land te verdedigen tegen haar regering.“

In 1980 werd “Earth First” beïnvloed door zowel Anarchistische invloeden als de filosofie van Arne Naess. Naess wordt beschouwd als de oprichter van “diepe ecologie”, een filosofie die de antropocentrische basis van andere ecologische filosofieën verwerpt evenals de conventionele Westerse kijk hierop. Diepe ecologie stelt dat biosferen bestaan door een dynamisch evenwicht dat enkel tot op bepaalde hoogte kan worden aangepast door mensen. De massale industrialisatie van de Westerse beschaving leidt ons dus naar een crisis waarin de mens uiteindelijk massaal zal uitsterven. Eenzelfde soort idee had de achttiende eeuwse economist Robert Malthus die voorspelde dat wanneer de economische productie van een samenleving overvleugeld wordt door de groei van haar populatie, een catastrofe zal plaatsvinden die de maatschappij terug zal voeren naar een niveau van minimale levenscondities. Oswald Spengler, die een sterke filosofische invloed had op de vroege NSDAP, geloofde dat de geschiedenis niet lineair maar cyclisch was. Hij geloofde dat als een cultuur een staat van beschaving had bereikt, deze op het hoogste punt van haar decadentie was, niet langer een groeiend organisme en enkel nog kon vallen.             

Deze visie wordt gewaardeerd door diepe ecologisten en primitivisten die beschaving zien als de dominantie over de natuur. Een andere tendens van diepe ecologie is het streven naar decentralisatie en lokale autonomie. Dit heeft duidelijk raakvlakken met het communisme dat de autonomie van de arbeidersklasse ondersteund. De Franse neo-Marxist Andre Gorz, die zwaar werd beïnvloed door de gebeurtenissen van Mei ’68, schreef dat net zoals kapitalisme is gebaseerd op de dominantie van de bourgeoisie over het proletariaat, de kapitalistische groei is gebaseerd op de dominantie van technologie over de natuur.

In Duitsland was er begin vorige eeuw een jeugdbeweging die “Wandervogel” heette en die afstand van de bourgeois waarden en een terugkeer de natuur predikten. Zij wilden het romanticisme van de Germaanse folklore weer tot leven wekken. Het was een reactie van de Duitse jeugd die de horrors van de geïndustrialiseerde moderne samenleving hadden meegemaakt na WO1. Wandervogel groepen, die deels geïnspireerd werden door Gustav Wyneken, promoten avontuur, wandelen en het leiderschap van de jeugd om te ontkomen aan het moderne leven. Binnen deze groepen was er een grote graad van autonomie tot deze groepen uiteindelijk werden ontbonden door de NSDAP in 1933. De muzikale subcultuur Neofolk, die de traditionele volksmuziek van Centraal en Noord-Europa probeert te behouden is ook sterk beïnvloed door Wandervogel. De geest van de Wandervogel wordt samengevat in de betekenis van het woord dat trekvogel betekend. Dit idee vertoont veel verwantschap met het “dérive” dat werd voorgesteld door het radicaal linkse Situationisme, het stond voor “het openen van het bewustzijn door de onbewuste stedelijke ruimte.” Ook binnen de Islam waar reizen essentieel is voor een spirituele tocht zien we dit idee terug. 


We kunnen dus zien dat het verzet tegen de excessen van de geïndustrialiseerde samenleving, het streven naar een terugkeer naar de natuur, allen idealen zijn die terug komen binnen zowel de diepe ecologie, radicaal links, de Islam als het Nationaal Socialisme.